2020-10-27, Leśnym tropem
27. października 1945 r., czyli 75 lat temu odbyło się zebranie założycielskie Gorzowskiego Towarzystwa Łowieckiego. W zebraniu udział wzięło 34 osoby. Przewodniczył mu starosta Florian Kroenke (1909-2004), a na czele towarzystwa stanął Włodzimierz Korsak (1886-1973), znany w Polsce myśliwy.
I wiceprezesem został inż. Czesław Wyrzykowski (1898-1965) z DLP, II wiceprezesem – niejaki Błaszczak, kierownik, skądinąd nieznany, sekretarzem –Edward Pilarski (1913-2002), zastępcą – Henryk Majewski, kierownik Oddziału Urzędu Zatrudnienia, a skarbnikiem – komisarz ziemski Jan Naborowski (1886-1959), do zarządu weszli też mjr Jan Konopka (1900-1983), komendant wojenny miasta i naczelnik Ignacy Wołyński (1896-1985), pierwszy kierownik Rejonu Kontroli Skarbowej na powiat Gorzów; towarzystwo istniało do 1952, kiedy z mocy nowej ustawy stało się jednym z kół PZŁ.
Włodzimierz Korsak urodził się l sierpnia 1886 roku w Anińsku, w ówczesnej guberni! witebskiej (Białoruś) w rodzinie ziemiańskiej, której korzenie szlacheckie -zarówno ze strony matki, Emilii z domu Sołtan, jak i ojca Bronisława z bobynickich Korsaków - sięgają XV w. Początkowo naukę pobierał od guwernerów w domu, następnie kształcił się w Gimnazjum im. Mikołaja l w Rydze, a później na Akademii Rolniczej w Taborze (Czechy). W okresie studiów intensywnie zwiedzał kraje Europy Zachodniej. Po ich ukończeniu zarządzał majątkiem rodzinnym. W 1916 r. podjął szereg wypraw myśliwsko-przyrodniczych do Azji. Po zakończeniu l wojny światowej i konfiskacie dóbr w Anińsku przez władze radzieckie, osiadł w Warszawie, gdzie pracował jako rachmistrz w banku, kartograf i tłumacz w Wojskowym Instytucie Geograficznym. W latach 1923-25 pracował w Ministerstwie Rolnictwa i Dóbr Państwowych jako główny łowczy Rzeczypospolitej. Następnie doglądał dóbr Jarosława Potockiego na Polesiu, a od 1929 r. aż do wybuchu II wojny światowej był łowczym na Wileńszczyźnie. Po wojnie osiadł w Gorzowie, gdzie do chwili przejścia na emeryturę w 1949 r. również pracował jako łowczy.
Debiutował opowiadaniami, które w latach 1904-1907 drukowane były na łamach „Łowca Polskiego". W 1922 roku wydał swą pierwszą książkę „Rok myśliwego", która stała się popularnym podręcznikiem myślistwa. W okresie międzywojennym ukazało się jeszcze 10 jego książek o tematyce przyrodniczej i myśliwskiej, w tym „Na tropach przyrody", która stała się lekturą szkolną. W 1929 r. został członkiem Związku Literatów Polskich. Po wojnie wznowień doczekały się „Leśne ogniska", „Ku indyjskiej rubieży" i „Na tropach przyrody". Ostatnią jego książką była „Las mi powiedział", która ukazała się w 1969 r. Wiele prac pozostało w maszynopisach.
Książki swe sam ilustrował, początkowo tylko rysunkami, później także zdjęciami. Wystawy swych rysunków i akwareli miał m.in. w Wilnie, warszawskiej „Zachęcie", Poznaniu, Lwowie.
Był też prekursorem ochrony przyrody w Polsce - w 1936 roku proponował utworzenie pierwszego parku narodowego w okolicy Wilna, w Gorzowie był założycielem i przez kilka lat przewodniczącym Oddziału LOP. Odznaczony został najwyższym odznaczeniem myśliwskim „Złom", a także Złotym Krzyżem Zasługi i krzyżem „Polonia Resti-tuta".
Zmarł 23 września 1973 roku w Krakowie, w 1983 r. jego zwłoki - zgodnie z ostatnią wolą - przeniesione zostały do Gorzowa.
red.
Jaromir
Przed nami jubileuszowa piąta edycja konkursu fotograficznego. Urzekło Cię piękno otaczającej przyrody, wykonałeś ciekawe ujęcie przedstawiające zwierzęta łowne, przyrodę Ziemi Lubuskiej lub Rejonu Solecznickiego podziel się z innymi.
Skrzynki lęgowe dla ptaków i nietoperzy
Samiec puchacza pełen sił wrócił
Kult św. Huberta wśród leśników i myśliwych
Gorzowskie Towarzystwo Łowieckie
Koniki polskie naszą rodzimą rasą konia
Przyroda lubi czasem płatać figle
Leśne misterium jesieni
Uratowany puchacz z Nadleśnictwa Barlinek
Nagrody za najpiękniejsze zdjęcia natury
